2.28 Musimy odpowiedzieć krzyżowi

2.28 Ze względu na ogrom cierpienia koniecznego dla uśmiercenia naszych grzechów przez krzyż Pański, my także powinniśmy odpowiedzieć uśmiercając je.

Delikatnie mówiąc, doświadczenie Jego śmierci za nas, powinno obudzić w nas wielkoduszność pod każdym względem. Wzywając o finansową hojność względem uboższych braci, Paweł pragnął zainspirować Koryntian obrazem Chrystusa ukrzyżowanego: „Albowiem znacie łaskę [dar / dawanie] Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym stał się dla was ubogim [gr. żebrakiem], abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali” (2 Kor 8:9). W tym świetle nie powinniśmy okazywać hojności w obfitości tego, co mamy, ale w dawaniu naszym stać się żebrakami. Dar Pana nie był darem materialnym, ale uczuciowym i duchowym. Paweł mówi, że powinniśmy pomagać zarówno w sferze materialnej, jak i duchowej naszym braciom materialnie lub duchowo uboższym od nas. „Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas” (2 Kor 5:14; „przynagla nas” BT).

Przez łaskę Bożą, Pan zakosztował śmierci za (gr. huper ) każdego człowieka jako nasz reprezentant: „zakosztował śmierci za każdego”. Przez swoją śmierć doświadczył istoty życiowych zmagań i śmierci każdego człowieka. Fakt, że Pan uczynił to dla nas oznacza, że odpowiemy dla Niego . „Gdyż wam dla [gr huper ] Chrystusa zostało darowane to, że możecie nie tylko w niego wierzyć [teoretycznie], ale i dla [gr. huper ]] niego cierpieć” (Flp 1:29). Cierpiał dla nas jako nasz reprezentant, a my w odpowiedzi cierpimy dla Niego . To był i jest dwustronny nakaz wynikający z faktu, że Pan był naszym reprezentantem. Umarł dla wszystkich , abyśmy umarli dla siebie samych i żyli dla Niego (2 Kor 5:14,15). „On grzechy nasze nam [jako nasz reprezentant] na ciele swoim [zważ na związek: „nasze grzechy” – „na ciele swoim”] poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli” (1 Pt 2:24,25). Umarliśmy z Nim, tam na Jego krzyżu, i tym samym Jego wskrzeszone życie jest obecnie naszym. Dla nas pozostaje On obecnie całkowicie aktywny; obecnie żyje dla nas , a my żyjąc Jego życiem powinniśmy w 100% żyć dla Niego . Oddał swoje życie dla nas i my musimy oddać nasze dla Niego (1 J 3:16). W NT znajduje się około 130 odnośników do bycia „w Chrystusie” (dlatego ‘Chrystadelfianie' to naprawdę dobra nazwa dla prawdziwej społeczności wierzących). Jeśli ktoś jest szczerze w Chrystusie, jest nowym stworzeniem, to co stare przeminęło; muszą być również prawdą słowa „Chrystus [jest] w tobie”. Jeśli jesteśmy w Nim, On musi być w nas, dlatego nowe życie skupia się wokół zasady – „Co uczyniłby Jezus?”. Jego duch staje się naszym. Słowa z 2 Listu do Koryntian 5:14-21 przynaglają nas do głoszenia zbawienia w Chrystusie wszystkim ludziom, ponieważ umarł On dla nas jako nasz reprezentant. Umarł za [przez wzgląd na nas] nas (5:14,15). Został uczyniony grzechem za nas (5:21), dlatego jesteśmy ambasadorami dla Niego (5:20). Ponieważ był naszym reprezentantem, my musimy Go reprezentować dając świadectwo o Nim światu. Dlatego głoszenie, o którym mowa w Dziejach Apostolskich stale inspirowało głoszących motywem Pańskiej śmierci i zmartwychwstania. Imię Jego z pewnością nie jest „ponad” Imieniem Jahwe. Grecki odpowiednik słowa „ponad” zwykle tłumaczony jest „dla [przez wzgląd na]” i proponuję przeczytać List do Filipian 2:9, w którym mowa, że imię Jezus jest dla [przez wzgląd na] wszelkiego imienia, w którym każdy mężczyzna i każda kobieta byli potencjalnie zawarci w Jego wszech -reprezentacyjnej ofierze. Przez chrzest w Imię Jezusa wyznają, że Jezus Chrystus jest Panem, dla chwały Boga Ojca. Nie było i nie ma żadnego innego imienia danego pod Niebem, przez które człowiek może być zbawiony; „wszelkie imię” pod Niebem musi przybrać na chrzcie Imię Jezusa. Dlatego w Dziejach Apostolskich skojarzono Jego wywyższenie (Dz 2:33; 5:31) i Jego nowe imię (Dz 2:21,38; 3:6,16; 4:10,12,18,30; 5:40) z wezwaniem mężczyzn i kobiet do chrztu w to Imię. Zrozumienie znaczenia imienia Jezus i wzniosłości Jego wywyższenia oznacza, że zdają sobie sprawę, w jaki sposób „wszyscy” mogą mieć swój udział w ofierze, która reprezentuje „wszystkich”. Tak oto wspierano ich w głoszeniu „wszystkim”. A dzieło głoszenia Pawła polegało na zanoszeniu Imienia Jezusa poganom (Dz 9:15).