2.24 Jezus jest Chrystusem.

Jeśli zapieramy się Chrystusa, przeczymy, że Jezus był Chrystusem (1 J 2:22); co więcej, wypieramy się Chrystusa, jeśli Go nie głosimy (Mt 10:33). Wynika z tego, że jeśli szczerze wierzymy, że Jezus nie tylko był Jezusem z Nazaretu, ale Chrystusem Bożym, wówczas nie zaprzemy się Go i będziemy Go głosić (J 9:22; Dz 18:5; Flp 2:11). Naturalnym wynikiem zrozumienia, kim naprawdę jest Pan Jezus i wzniosłości Jego obecnego wyniesienia, będzie wyznanie Go światu oraz głębokie osobiste posłuszeństwo Jego woli i słowu (Hbr 2:1). „Ale chociażbyście nawet mieli cierpieć dla sprawiedliwości...Nie lękajcie się więc ich gróźb i nie trwóżcie się. Lecz Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, zawsze gotowi do obrony, przed każdym” (1 Pt 3:14). Posiadanie i znajomość Chrystusa jako Pana naszych serc praktycznie umożliwi nam pokonanie utrapień i doprowadzi w odpowiedzi do wydania właściwego pokornego świadectwa. Ewangelia jest „ewangelią o chwale Chrystusa” (2 Kor 4:4). Słowa z 2 Listu do Koryntian 2:14-17 zapraszają nas, abyśmy ujrzeli Pana Jezusa po Jego zwycięstwie – które może odnosić się jedynie do Jego zwycięskiej śmierci na krzyżu – prowadzącego paradę zwycięstwa, w której jesteśmy tryumfującymi żołnierzami niosącymi płonące kadzidło. Reprezentuje to głoszenie Ewangelii, będące częścią naszego udziału w radosnej chwale Pańskiego zwycięstwa na krzyżu. Kadzidło jest podwójnym symbolem – zarówno głoszących, którzy trzymają woń, jak i tych, którzy sami są wonią. Jesteśmy świadkami. A motywacją do tego jest nasz udział w zwycięskiej paradzie Pana, ciągnącej się jak dotychczas przez wieki.