2.19 Diabeł jest ilustracją naszej własnej natury.

2.19 Diabeł jest popularnym symbolem naszej własnej natury; wywodzą się z niej grzech i pokusa. Prawdziwą sceną duchowego konfliktu jest ludzkie serce.

Jeśli to zrozumiemy, codziennie walczyć będziemy o panowanie nad umysłem, dążyć będziemy do wypełnienia naszych myśli słowem Bożym, będziemy codziennie czytać Biblię, będziemy cyniczni wobec motywów własnego postępowania, będziemy się doświadczać, docenimy utajoną skłonność do grzechu, którą my i wszyscy ludzie mamy w naturze. Nie będziemy brać słabości innych do siebie osobiście, zrozumiemy, że to ich ‘diabeł'. Wiara we własnego diabła jest bardzo popularna, ponieważ odciąga uwagę od zmagań z własną najskrytszą naturą i myślami. Pomimo, że wierzymy w osobistego diabła, w istocie możemy go sobie sami stworzyć, możemy stworzyć zewnętrznego diabła, np. TV czy katolicyzm i skierować cały nasz duchowy wysiłek na toczenie z nim boju, zamiast skoncentrować się na własnym przeznaczeniu. Brak koncentracji na własnej grzesznej naturze i potrzebie osobistego oczyszczenia, wzrostu i pokory, do której się przyczyniają, może z łatwością ustąpić miejsca skupieniu się na czymś zewnętrznym, zamiast na prawdziwym wrogu. Myśl tę dobrze rozwinął David Levin w Legalism And Faith (21) , The Chrystadelphian Tidings, 9/2000 p. 329.