2.3 Pomagać czy umożliwiać?

Alkoholicy potrzebują pomocy. Ale pomóc w tej sytuacji to znaczy zrobić dla kogoś coś, czego nie może sam dokonać. Wielu żyjących z alkoholikami ulega obsesji na punkcie alkoholika i boryka się z życiem tak, jak alkoholik z piciem. Łatwo mogą pozwolić, by ich ‘pomoc’ zwyczajnie umożliwiała alkoholikowi ciągłe picie.

Poniższe pytania mogą pomóc w określeniu różnicy pomiędzy pomaganiem alkoholikowi a umożliwianiem kontynuowania nałogu:

1.         Czy kiedykolwiek zorientowałeś (-łaś) się, że alkoholik nie czuje się dobrze, np. ‘chory’ dzwoni do pracodawcy, wymieniając nieprawdziwe dolegliwości?

2.         Czy zaakceptowałeś (-łaś), że jesteś częściowo winien (-na) za jego (jej) picie czy zachowanie?

3.         Czy unikałeś (-łaś) rozmów o jego / jej piciu z obawy na jego / jej reakcję?

4.         Czy wpłaciłeś (-łaś) kaucję, by wyciągnąć jego / ją z aresztu bądź zapłaciłeś (-łaś) za niego / nią karę?

5.         Czy zapłaciłeś (-łaś) rachunki, które on / ona miał zapłacić?

6.         Czy pożyczałeś (-łaś) jemu / jej pieniądze?

7.         Czy próbowałeś (-łaś) pić z nim / nią w nadziei umocnienia związku?

8.         Czy dałeś (-łaś) jemu / jej „jeszcze jedną szansę” a potem następną i następną? W tym przypadku twoja wiarygodność wobec niego / niej stopniowo maleje.

9.         Czy straszyłeś (-łaś), że odejdziesz albo ‘odseparujesz się’ w jakiś sposób, a tego nie uczyniłeś (-łaś)?

10.      Czy dokończyłeś (-łaś) pracę czy projekt, których nie wykonał alkoholik?

W końcu wszystkie te rzeczy umożliwiają alkoholikowi picie aniżeli pomagają jemu czy jej wyrwać się z nałogu. Dlatego ocenia się, że ponad 90%  alkoholików jest albo zatrudnionych albo nadają się do zatrudnienia. Chronieni są przed razami przez rodzinę i przyjaciół, i w ten sposób brną w swoim beznadziejnym, zakłamanym życiu.

Miłość chroni, wiemy o tym z 1. Listu do Koryntian 13. A prawdziwa miłość nigdy nie pragnie publicznego upokorzenia. Ale z drugiej strony w przypadku chronicznego alkoholizmu nie ma sensu ukrywanie go. Tak, jak słoń w domu, o którym mówiliśmy wcześniej, tajemnica jest prawdopodobnie ‘jawna’. Sam utkniesz w przymusowej sieci nieprawdy do takiego stopnia, że choroba alkoholowa będzie oddziaływać na ciebie. Podkreśliliśmy, że wiodącą cechą tej choroby jest zwodzenie samego siebie, częścią choroby – jej decydującą częścią jest przekonanie, że się jej nie ma. Kłamstwa będą ulegały pomnażaniu zarówno na zewnątrz, jak i w mowie samego alkoholika i w końcu staną się częścią twojej duszy. Żyjąc „prawdą” w Chrystusie nie możemy tkać bezustannej sieci kłamstw i podstępu. Musisz postawić alkoholika przed obliczem tej prostej prawdy. Bóg rozprawił się z grzechem Izraela odstępując od nich – pozwolił, by doświadczyli upadku pomimo, że to ich bolało. Amortyzowaniem upadku nie osiągniesz tego. Alkoholik musi w końcu stawić czoło samemu sobie, samotnie ze swoim stwórcą. Można napisać serdeczny list wyjaśniając dlaczego odchodzisz, ale spędzić noc poza domem, kiedy alkoholik wróci pijany. Chwilowo, powinno to zostać zorganizowane przez wszystkich nas, ponieważ ci, którzy zmuszeni są żyć z alkoholikiem, pogrążeni w obsesji,  często bardzo potrzebują wsparcia tak, jak sam alkoholik.

Bóg postępuje ze Swym zbuntowanym ludem w sposób konsekwentny i przeprowadza nagłe zmiany planu, których prawdziwa łaska i miłosierdzie wymagają. Żyjący z alkoholikami często okazują bardzo zmienne, niekonsekwentne zachowanie. W jednej chwili krzyczą na alkoholika grożąc śmiercią czy rozwodem, a następnym razem ze współczuciem pomagają mu ponownie wyleczyć się z konsekwencji ostatniego picia, usprawiedliwiając się przed innymi, itp. Chętnie wysłuchują kolejnej obietnicy zmiany i biorą ją poważnie, pomimo, że wiele takich obietnic zostało złamanych. To nie jest sposób, w jaki Bóg postępuje w kwestii powtarzanego grzechu. On działa stanowczo. Podkreślam, że mówię tutaj o przewlekłym alkoholizmie, a nie o okazjonalnym pijaństwie. W końcu, z miłości, Bóg odstępuje od zatwardziałego grzesznika. Teraz rozważymy to szczegółowo.